Η κατάσταση των χριστιανικών κοινοτήτων στη Γάζα, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και, μέχρι αυτή την εβδομάδα, στο Λίβανο, έχει μετατραπεί σε ένα επείγον ζήτημα εν μέσω της ευρύτερης σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή. Καθώς το Ισραήλ συνεχίζει τις γενοκτονικές εκστρατείες και τις πολιτικές κατοχής, οι Άραβες Χριστιανοί αντιμετωπίζουν εκτεταμένες διώξεις, οικονομικό στραγγαλισμό και εκτοπισμό, κάτι που εγείρει σημαντικές ανησυχίες για την επιβίωσή τους και την προστασία των πολιτιστικών τους αγαθών.
Εκτός από το αναπόφευκτο ανθρώπινο κόστος της βίας, τίθεται επίσης θέμα η κυριολεκτική καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς ενός λαού. Στο νότιο Λίβανο, οι ισραηλινές δυνάμεις βεβήλωσαν μια εκκλησία στο χριστιανικό χωριό Ντέιρ Μιμάς, ενώ οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί κατέστρεψαν τη δεύτερη παλαιότερη ευαγγελική εκκλησία στη Συρία και το Λίβανο.
Οι ενέργειες αυτές είναι μέρος της συνήθειας του Πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου να στοχοποιεί τους Άραβες Χριστιανούς, που είναι μια μειονοτική κοινότητα με βαθιές και ιστορικές ρίζες στην περιοχή.
Εν τω μεταξύ, παράνομοι Ισραηλινοί έποικοι έχουν κατασχέσει τη γη των Παλαιστινίων Χριστιανών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, αφήνοντας αμέτρητες οικογένειες άστεγες. Αυτό, σε συνδυασμό με την έλλειψη διεθνούς παρέμβασης, αφήνει τους Παλαιστίνιους Χριστιανούς να παλεύουν μόνοι τους ενάντια στον συστηματικό εκτοπισμό και τη δημογραφική χειραγώγηση. Και δεν είναι μόνο αυτό.
Τα δημογραφικά σχέδια του Νετανιάχου
Οι πολιτικές του Νετανιάχου έχουν εγείρει ανησυχίες ότι οι Άραβες Χριστιανοί περιθωριοποιούνται σκόπιμα. Το σχέδιο εποικισμού του 2024, που παρουσιάστηκε από τον υπουργό Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριχ, στοχεύει στη σύνδεση των παράνομων ισραηλινών οικισμών στο μπλοκ Γκους Ετσιόν με την Ιερουσαλήμ και στην καταπάτηση παλαιστινιακής γης, συμπεριλαμβανομένων των λίγων χριστιανικών χωριών που έχουν απομείνει στη Δυτική Όχθη.
Το σχέδιο όχι μόνο εκτοπίζει τους Χριστιανούς κατοίκους, αλλά αλλάζει και τη θρησκευτική και πολιτιστική ταυτότητα των περιοχών αυτών. Για παράδειγμα, η κοιλάδα Αλ Μαχρούρ, που είναι ένα από τα λίγα χριστιανικά προπύργια στην περιοχή, κινδυνεύει να εξαφανιστεί μετά από την επέκταση των οικισμών. Η σιωπή του Νετανιάχου απέναντι σε αυτές τις πολιτικές δείχνει τη συνενοχή του με μια ευρύτερη στρατηγική αναγκαστικού εκτοπισμού και δημογραφικής μηχανικής που απειλεί να εξαφανίσει τη χριστιανική παρουσία στην Παλαιστίνη.
Παρά τις ανησυχητικές αυτές εξελίξεις, οι διεθνείς αντιδράσεις ήταν σε μεγάλο βαθμό υποτονικές. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν εκδώσει ψηφίσματα που καταδικάζουν την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ, αλλά δεν έχουν ακολουθήσει συγκεκριμένες κυρώσεις ή συντονισμένη δράση. Αυτή η έλλειψη λογοδοσίας επιτρέπει τη συνέχιση των παραβιάσεων κατά των Αράβων Χριστιανών και ενισχύει ένα ανησυχητικό διπλό πρότυπο στον τρόπο με τον οποίο η παγκόσμια κοινότητα αντιμετωπίζει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η κατάσταση αυτή έχει κατά καιρούς προσελκύσει την προσοχή των παγκόσμιων ηγετών. Στα τέλη του 2024, ο Πάπας Φραγκίσκος ζήτησε να διεξαχθεί έρευνα για αυτό που περιέγραψε ως «πιθανή» γενοκτονία στη Γάζα. Αλλά το να χαρακτηρίζει κανείς την κρίση ως «πιθανή» σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζει τη σκληρή πραγματικότητα: Οι Άραβες Χριστιανοί αντιμετωπίζουν συστηματική δίωξη που πληρεί τα κριτήρια για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως δείχνουν και τα εντάλματα σύλληψης που έχουν εκδοθεί εναντίον του Νετανιάχου και άλλων Ισραηλινών αξιωματούχων από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο(ΔΠΔ).
Υπερεθνική ατζέντα για τη γενοκτονία κατά των Χριστιανών
Η καταπίεση κατά των Αράβων Χριστιανών δεν περιορίζεται με τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Παραμένει αναπόσπαστο μέρος μιας υπερεθνικής στρατηγικής για την εξάλειψη των Αράβων Χριστιανών, που θεωρείται μέρος του ευρύτερου «Αραβικού Ζητήματος», το οποίο ο Νετανιάχου υπαινίχθηκε στο εσωτερικό του Ισραήλ πριν από τη γενοκτονία της Γάζας.
Στο Λίβανο, όπου οι Χριστιανοί αποτελούν λιγότερο από το ήμισυ του πληθυσμού, η ισραηλινή στρατιωτική δράση έχει καταστρέψει τις περιοχές με χριστιανική πλειοψηφία εδώ και ένα χρόνο και εντάθηκαν τους τελευταίους μήνες πριν από την κατάπαυση του πυρός. Η Ανατολική Βηρυτός και οι βόρειες ακτές του Όρους του Λιβάνου έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Εκκλησίες, που αποτελούν ζωτικά σύμβολα της χριστιανικής ταυτότητας του Λιβάνου, έχουν καταστραφεί, διαβρώνοντας περαιτέρω τον πολιτιστικό και θρησκευτικό ιστό της κοινωνίας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτές οι επιθέσεις σε χριστιανικές περιοχές δεν συνδέονταν με στρατιωτικούς στόχους, όπως η Χεζμπολάχ.
Πολλοί χριστιανοί του Λιβάνου, συμπεριλαμβανομένων των σημαντικών πολιτικών προσωπικοτήτων, όπως ο Σαμίρ Ζάζα του Κόμματος των Λιβανέζικων Δυνάμεων, καταδίκασαν δημοσίως τις ενέργειες της Χεζμπολάχ. Αυτό αποδυναμώνει τους ισχυρισμούς ότι οι βομβαρδισμοί ήταν απαραίτητοι για την εθνική ασφάλεια του Ισραήλ και αντίθετα υποδεικνύει μια σκόπιμη εκστρατεία κατά των Αράβων Χριστιανών.
Εσωτερική δίωξη στο Ισραήλ
Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Άραβες Χριστιανοί καλύπτουν και σε όσους ζουν εντός των συνόρων του Ισραήλ. Μια έκθεση του 2024 που ετοιμάστηκε από το Κέντρο Rossing με έδρα την Ιερουσαλήμ κατέγραψε εκτεταμένες παρενοχλήσεις και βανδαλισμούς με στόχο τους Ισραηλινούς Χριστιανούς, η πλειονότητα των οποίων είναι αραβικής καταγωγής. Υπερορθόδοξες σιωνιστικές ομάδες έχουν εμπλακεί σε πράξεις εκφοβισμού και βίας, συμπεριλαμβανομένης της διακοπής θρησκευτικών υπηρεσιών.
Η ισραηλινή κυβέρνηση έχει δείξει ελάχιστο ενδιαφέρον για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων. Μη λαμβάνοντας μέτρα κατά των δραστών, η κυβέρνηση Νετανιάχου σηματοδοτεί τη σιωπηρή έγκριση αυτής της συμπεριφοράς.
Αυτή η αδιαφορία αντανακλά μια ευρύτερη ατζέντα σιωνιστικής υπεροχής εντός της ισραηλινής κοινωνίας που περιθωριοποιεί όχι μόνο τους Μουσουλμάνους αλλά και τους Χριστιανούς.
Η συστηματική στοχοποίηση των Αράβων Χριστιανών αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για την εδραίωση της εβραϊκής κυριαρχίας στην περιοχή μέσω του εκτοπισμού ή της εξάλειψης των μη εβραϊκών κοινοτήτων.
Για τη διεθνή κοινότητα, αυτό δημιουργεί μια ηθική επιταγή να καταστήσει το Ισραήλ υπεύθυνο για τις ενέργειές του. Η διπλωματική απομόνωση, οι οικονομικές κυρώσεις και οι στρατιωτικοί περιορισμοί είναι απαραίτητα εργαλεία για την πρόληψη αυτών των παραβιάσεων και τη διασφάλιση της δικαιοσύνης για τις πληγείσες κοινότητες.
Δυστυχώς, οι παγκόσμιες αντιδράσεις παραμένουν ανεπαρκείς. Η κατάσταση των Αράβων Χριστιανών στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και το Λίβανο δείχνει την επείγουσα ανάγκη για μια ενιαία διεθνή απάντηση για την προστασία των δικαιωμάτων και της κληρονομιάς τους. Οι κοινότητες αυτές δεν είναι μόνο θύματα πολέμου, αλλά και θύματα σκόπιμων πολιτικών που αποσκοπούν στην εξάλειψη της ύπαρξής τους.
Οι Άραβες Χριστιανοί αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτιστικού και θρησκευτικού μωσαϊκού της Μέσης Ανατολής εδώ και αιώνες. Η προστασία αυτών των κοινοτήτων δεν είναι μόνο θέμα δικαιοσύνης, αλλά και απόδειξη της πλούσιας ιστορίας συνύπαρξης της περιοχής. Το ερώτημα είναι αν η παγκόσμια κοινότητα θα ανταποκριθεί στην πρόκληση ή θα συνεχίσει να αγνοεί τα δεινά τους.
