Αρχαιολόγοι που εργάζονται στην αρχαία πόλη της Κολοσσαί, που βρίσκεται στην περιοχή του ‘Εγκε της Τουρκίας, ανακάλυψαν 60 τάφους που χρονολογούνται περίπου 2.200 χρόνια πριν.
Αν και παρόμοιοι τύποι τάφων έχουν βρεθεί και σε άλλα μέρη της Ανατολίας, οι ειδικοί αναφέρουν ότι είναι σπάνιο να βρεθεί τόσο μεγάλος αριθμός κατασκευασμένων τάφων σε τόσο περιορισμένο χώρο.
«Στην Κολοσσαί ανακαλύψαμε αυτό που φαίνεται να είναι η μεγαλύτερη νεκρόπολη στην Ανατολία με τάφους λαξευμένους σε βράχους, σε σχήμα σκάφης. Μετά την απομάκρυνση του επιφανειακού εδάφους, εντοπίσαμε περίπου 65 τάφους, από τους οποίους ανασκάψαμε τους 60. Μαζί με θραύσματα σκελετών, βρήκαμε σημαντικά αρχαιολογικά δεδομένα», δήλωσε ο αρχαιολόγος Μπαρίς Γενέρ στο πρακτορείο Anadolu.
Τόνισε ότι οι άνθρωποι της αρχαιότητας επέλεγαν τις τραβερτίνες ως χώρους ταφής για να αξιοποιήσουν αποτελεσματικά τη γη.
«Οι άνθρωποι της αρχαίας περιόδου έκαναν αξιοσημείωτη χρήση των γεωλογικών και τοπογραφικών χαρακτηριστικών του τόπου. Επιδίωκαν να χρησιμοποιούν τις τραβερτίνες αποδοτικά, καθώς η γεωργία — ιδιαίτερα η παραγωγή σιτηρών — ασκούνταν εκείνη την εποχή. Για να διατηρήσουν καλλιεργήσιμη γη, όριζαν τις βραχώδεις περιοχές τραβερτίνης ως χώρους ταφής.»
Δυνατότητες για θρησκευτικό τουρισμό
Η αρχαία πόλη διαθέτει επίσης σημαντικές δυνατότητες για θρησκευτικό τουρισμό. Σύμφωνα με τον Γενέρ, τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι οι αρχαίοι κάτοικοι της περιοχής έδιναν μεγάλη σημασία σε συστήματα προστατευτικών πεποιθήσεων.
«Τα ευρήματα αποκαλύπτουν πόσο πολύ οι άνθρωποι της Κολοσσαί εκτιμούσαν τη μαγεία, τα φυλαχτά και αντικείμενα που θεωρούνταν ότι έχουν προστατευτικές δυνάμεις. Στους τάφους, ανακαλύψαμε πολυάριθμα φυλαχτά, γούρια και πέτρες που πιστεύεται ότι είχαν θεραπευτικές ιδιότητες», ανέφερε.
Τα αντικείμενα προσφέρουν πληροφορίες για την πνευματική επιθυμία της κοινότητας για προστασία και τη βαθιά σύνδεση μεταξύ των ταφικών τελετουργιών και των καθημερινών θρησκευτικών πρακτικών.
Μεταξύ των αντικειμένων που εντοπίστηκαν ως κτερίσματα είναι πήλινα και γυάλινα μπουκάλια, λυχνάρια που πιστεύεται ότι τοποθετούνταν για να φωτίζουν το σκοτάδι τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στο ταξίδι μετά τον θάνατο, καθώς και νομίσματα και προσωπικά αντικείμενα όπως σανδάλια.
Συμπλήρωση ιστορικού κενού
Ο Γενέρ σημείωσε ότι τα ευρήματα από τις ανασκαφές στην Κολοσσαί είναι αρκετά σημαντικά ώστε να συμπληρώσουν ένα χρονολογικό κενό στην ιστορία της περιοχής, εξηγώντας ότι τώρα διαθέτουν μια συνεχή ροή πληροφοριών που καλύπτει την περίοδο από την Ύστερη Χαλκολιθική Εποχή έως την Τουρκοποίηση του Χωναζ το 1206.
Μια από τις πιο σημαντικές πόλεις της περσικής περιόδου, η Κολοσσαί κατείχε επίσης σημαντική θέση στην ιστορία του Χριστιανισμού κατά τις περιόδους της ρωμαϊκής και βυζαντινής κυριαρχίας.
Ωστόσο, καθώς γειτονικές αρχαίες πόλεις όπως η Ιεράπολη και η Λαοδίκεια ιδρύθηκαν κοντά, η Κολοσσαί σταδιακά έχασε τη σημασία της και υπέστη σοβαρές ζημιές από έναν σεισμό που σημειώθηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ.
Ανοικοδομήθηκε με το όνομα Χώναι γύρω στο 692 μ.Χ., αλλά τελικά εγκαταλείφθηκε μετά από έναν άλλο καταστροφικό σεισμό το 787 μ.Χ.
Μετά από τρία χρόνια επιφανειακών ερευνών, οι ανασκαφές ξεκίνησαν υπό τη διεύθυνση του αρχαιολόγου Μπαρίς Γενέρ από το Πανεπιστήμιο Παμούκαλε, στο πλαίσιο του έργου «Κληρονομιά για το Μέλλον» του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.
Ο χώρος βρίσκεται εντός των σημερινών συνόρων της επαρχίας Ντενιζλί, στους πρόποδες του Όρους Χωναζ.
Γνωστή ως σημαντικό εμπορικό κέντρο από τον 6ο αιώνα π.Χ., η Κολοσσαί, που ήταν ιδιαίτερα φημισμένη για την παραγωγή μαλλιού και υφασμάτων, συνεχίζει να αποκαλύπτει νέες πτυχές του παρελθόντος της μέσω των συνεχιζόμενων αρχαιολογικών εργασιών.
